Wednesday, July 28, 2010

Friday, November 20, 2009

Herfst.

Opnieuw een blog die begint met excuses. Excuses voor de ellenlange stilte op deze blog.

Mijn laatste maand in Japan heb ik al werkend, reizend en opruimend doorgebracht. Van 19 tot 23 september was er een tweede golden week, the silver week. Dit betekent zoveel als een week vakantie door het opeenvolgen van feestdagen. Kwestie van vakantie als vakantie door te brengen, ben ik van zaterdag tot woensdag naar het noorden van Japan geweest. De reis was ongepland en een nobele poging om met een huurauto op vier à vijf dagen deze noordelijke streek rond te trekken en zoveel mogelijk moois te zien.
Dankzij een geniale overeenkomst tussen Japan en België, kon ik gebruik maken van mijn Belgisch rijbewijs indien het officieel naar het Japans vertaald werd. Zo gezegd zo gedaan: een dag en €25 later waren mijn papieren in orde: Dorien kon legaal autorijden in Japan.

Een paar dagen later was het al zover: zaterdag 17 september. Mijn medereiziger (laten we hem/haar een naam geven voor het gebruiksgemak: Kuifje in het Japans = Tantan) en ik namen iets na de middag de Shinkansen (新幹線)(sneltrein) naar Sendai (仙台), ook wel de hoofdstad van het noorden genoemd. Rond vier uur kwamen we aan, kochten ons een goed stratenplan en trokken richting het bedrijf waar we een Toyota Probox hadden gereserveerd.

Tegen half vijf waren we op weg via Morioka naar Hanawa. Dit is goed 270km ten noorden van Sendai. Eerst reed Tantan en daarna waagde ook ik me aan links rijden. Voor alles een eerste keer. Doch, we arriveerden veilig en wel rond 21u op een service area van de autostrade, op de grens tussen de prefecturen Akita en Aomori. We maakten het gezellig in de auto en gerold in twee slaapzakken gingen we de nacht tegemoet.

De volgende dag werden we om 5u gewekt door de koude en besloten we dan maar om vroeg in de ochtend onze tocht verder te zetten richting het meer van Towada. Een meer met een diepte van 327m op een hoogte van 400m boven zeeniveau.
Gelegen te midden van een bos, tussen nevel en de opkomende zon, woorden waren overbodig. Een heldere blauwe hemel en beginnende koyo (het verkleuren van de bladeren, teken van de herfst) maakte het zelfs nog mooier. We vergrepen ons aan de Japanse nationale sport -foto's trekken- waarna we onze tocht via de oever van het meer verderzetten naar het Noorden.

Rond de middag kwamen we aan in Hirosaki. Het weer was prachtig en zin in wat lichaamsbeweging hadden we wel, waarop ik de auto bestuurde naar de alleenstaande vulkaan op rust, Iwaki-san. Hij is maar half zo hoog als de Fuji-san maar wat betreft schoonheid moet hij zeker niet onderdoen.
Met de auto konden we via de skyline naar een parking op 1200m hoogte. We namen eerst een stukje de stoeltjeslift om dan de laatste honderd meters naar boven te klauteren. Een klein uurtje later bereikten we de top op 1625m en het uitzicht was fan-tas-tisch. De stralende zon, heldere blauwe hemel, wolkjes boven en beneden, uitzicht over bergen en zee, zelfs tot het noordelijkste eiland Hokkaido, beginnende herfst met bijhorende herfstkleuren,... . Een driedubbele wauw. (Ben dan misschien niet veel gewoon, maar toch was het PRACHTIG. Adembenemend.)

Met spijt in het hart moesten we algauw afdalen want de laatste stoeltjeslift was rond 16u. We snelden vermoeid maar voldaan terug naar Hirosaki en van daar naar de stad Aomori. Omdat de vorige overnachting in de auto wat was tegengevallen door de onverwachte frisse nacht, besloten we ergens te overnachten. Het Japanse fenomeen "onsen" is een publieke indoor badplaats waar er kan gedoucht en gebaad worden (meestal mannen en vrouwen gescheiden). Vaak zijn ook een sauna, speelzalen, karaoke, eten, massages, tv, ..., voorzien. De grotere onsen hebben daarenboven ook nog gemeenschappelijke of gescheiden rustzalen waar je voor een prikje kan overnachten op zetels, tatamimatten met futons (japanse matrasjes) of soms zelfs bedden.

Goed uitgerust waren we de volgende dag klaar voor de tocht naar het uiterste Noorden van Honshu. Osorezan op het Shimo-kita schiereiland is een gevreesde plaats onder de Japanners.
Er is een tempel en opnieuw een meer. Aan de tempel is een kerkhof waar de zielen van de overleden grootouders rondzwerven. (Althans dat is wat de Japanners geloven). Door de hoge concentratie sulfer stinkt het daar verschrikkelijk naar rotte eieren, en groeit en leeft er niets. De omgeving rond de tempel en het kerkhof heeft veel weg van een maanlandschap en dus onmogelijk gezellig te noemen, maar wel indrukwekkend. Moeilijk te beschrijven met woorden dus ik verwijs jullie door naar foto's.

Ook dit was een geslaagde dag, die eindigde in Hachinohe, met een heerlijke kaisendon-maaltijd (rauwe vis met ei op warme gekookte rijst) en daarna opnieuw liggen weken in onsen om dan heerlijk in een diepe slaap te vallen.

Voor we het goed en wel beseften was onze reis al over halfweg en de auto-rijden-vermoeidheid nam toe. Ik had de voorbije twee dagen iets minder dan 1000km in de benen, wat niet zo heel veel lijkt, maar vaak langs smalle en kronkelende bergwegen waar je niet sneller kan dan 40km/u betekent dit eindeloos veel uren in de auto.

Dinsdagochtend verlieten we Hachinohe om terug te keren naar Morioka. Daar bezochten we het beroemde melk-, ijs-, en boterboerderij. Voor een Belg opgegroeid in een klein dorp tussen koeien en weiden was dit niet speciaal, maar Japan zou Japan niet zijn, moest de randanimatie niet perfect zijn. Ik heb me die dag voor het eerst ooit gewaagd aan Japans boogschieten. Van de 8 pijlen, waren er 5 op het bord, wat ik dus persoonlijk een geslaagde poging vond, en ik vond het nog tof ook! Helaas waren de laatste dagen redelijk zwaar waardoor ik met spijt in het hart het stuur moest doorgeven aan Tantan.

De laatste dag stond de kust Sanriku (三陸海岸) en het eiland Matsushima op het programma. Wat pech met het weer werd dit een natte dag. Maar daarom niet minder plezant. De grillig gevormde kust door de kracht van de zee is onvoorstelbaar.
Ver genoot een Belgisch Orgel Museum onderweg, voorzien van Belgisch bier en wafels, onze nieuwsgierigheid, alhoewel het niet zoveel voorstelde.
Al gauw werd het avond en na een kort ritje door Sendai-city en een lekkere maaltijd koeietong, namen we doodmoe de trein terug naar Tokyo. Het waren 4 prachtige dagen geweest.

Mijn laatste reis zat er op en de laatste week van 365 dagen Japan brak aan. Deze heb ik al shoppend, etend en drinkend met vrienden doorgebracht. De allerlaatste avond heb ik Japans-Belgisch bier gedronken en Japanse-Belgische frieten gegeten, om in de sfeer de komen. De avond daarna -al in België- heb ik de Belgische versie gegeten en goedgekeurd.

Oyasumi!
Dorien

Monday, October 05, 2009

Goodbye Japan, Hello Belgium

Opnieuw een blog met wat vertraging.




Het is zo ver. Ik zit in het vliegtuig terug naar Belgie. Mijn jaar in Japan is voorbij. Het is niet te geloven hoe snel de tijd gaat. Ik herinner me mijn vertrek nog alsof het gisteren was...

Mijn jaar in Japan was mooi, heel mooi. Reizen en studeren, werken en geld verdienen (en dan shoppen en het terug uitgeven), nieuwe mensen leren kennen, feesten, contact houden met Belgie en ontdekken wie echt om je geeft. Dit jaar heeft me zoveel geleerd, het was echt fantastisch.
En al weet ik dat familie en vrienden op me wachten in Belgie, afscheid nemen van Japan en mijn vertrouwde omgeving hier is lastig. 

In Belgie begin ik nu aan mijn master in de japanologie, waarvan ik nu al met zekerheid kan zeggen dat dit niet zo easy zal zijn als het Japanse studentenleven was. We doen ons best en als er nieuwe Japan-plannen zijn, schiet ik terug in actie op deze blog. 

Voor ik het op deze blog officieel voor bekeken hou, zal ik in de loop van de week nog een blog posten over mijn laatste reis in Japan, die naar Tohoku, noord-oost Japan.

Dorien

Thursday, September 24, 2009

Een week geleden...

...schreef ik deze blog, maar hij is met vertraging online gekomen.



Het is vandaag donderdag. Het is mooi weer, de zon schijnt en er is geen wolkje aan de lucht.
Eerst en vooral mijn excuses voor de lange afwezigheid op deze blog. Ik heb een drukke, maar geweldige zomervakantie achter de rug. Ik zal op deze blog dus een kort overzicht geven.

Sinds het eerste weekend van juni werkte ik gedurende twee maand tweemaal per week 's avond als campagnemeisje van het Belgische bier Vedett. Samen met het (uitermate tof) team toerden we door Tokyo en Yokohama langs cafés die Vedett serveren. Daar verrasten we de klanten met een gratis flesje Vedett waarop hun eigen fotolabel werd geplakt. Een leuke ervaring! En veel kennissen erbij.
Eind juni werd het langzaamaan tijd om te studeren voor de Japanese Proficiency Test die plaats vond op 5 juli ll. Ik was van plan het hoogste level te proberen, alhoewel dat geen sinecure zou blijken.
De zware zondag brak aan en ik trok vol goede moed naar school. Ik had het geluk mij niet te ver te moeten verplaatsen aangezien het op mijn universiteit werd georganiseerd. Na 6u zwoegen, pauzeren en terug zwoegen was het voorbij. We zouden onze punten wel pas in september krijgen, nog 2 maanden in spanning leven.
ik liet het echter niet aan mijn hart komen en vertrok niet veel later naar Bangkok, Thailand. Op vakantie bij Fauve en Peam. Tien dagen lang heb ik genoten van prachtig weer, lekker eten, lieve mensen, mooie toeristische en minder toeristische plekjes.
Fauve en Peam, nogmaals bedankt voor de toffe vakantie!!
Terug naar Japan betekende het einde van de pret. Examens en een bachelorpaper, die nog steeds niet af was, wachtten me op. Ik heb er het beste van proberen maken, alhoewel de laatste week echt hel was. Slaaptekort, overwerkte hersenen en sociaal contact nul.
Toen ik uiteindelijk de volledige versie doorstuurde, viel er een zware blok van mijn schouders. Nu was het alleen maar hopen op een positieve uitslag..
Om de stress door te spoelen, vertrok ik dan maar terug op vakantie. 10 dagen was immers niet genoeg geweest om Thailand te ontdekken. Ik heb 2 weken lang genoten van massages, mij in een Thais universiteitenuniform gewrongen, olifanten, krokodillen, slangen, kakkerlakken en meer van deze lieve en minder lieve beestjes ontmoet en ga zo maar door. Mijn Thailand-ervaring was geweldig. Al haat ik de roekeloze taxichauffeurs en het feit dat ik geen yota verstond/versta van wat ze zeggen.
Terug in Japan was het spannend afwachten op de uitslag van de Japanse Test. Al mijn vrienden die hem ook hadden afgelegd waren geslaagd. De druk nam toe, maar jawel, ik was -totaal onverwacht- ook geslaagd! Hoera voor mezelf!
Vanaf 7september begon ik dan te werken op een beurs ter ere van de 150ste verjaardag van de opening van de haven van Yokohama (en daarmee gepaard ging ook de openstelling van het tot dan voor het buitenland streng afgesloten Japan).
Een oppervlakte van 80 vierkante meter was voorzien van televisies met documentaires over Belgie, pamflets, rekjes gevuld met bier, chocolade, wafels, speculaas, de Strooper-koekjes, en ga zo maar door. Een stukje Belgie in Japan.
Samen met R en K stond ik in voor het aanvullen van de rekken en de kassa. Op hoogdagen maakten we een omzet van meer dan 6000 euro. Pauze nemen of naar het toilet gaan was er dan niet bij. We begonnen om 10u en eindigden na een lange dag om half negen 's avonds. Dan had ik nog twee en half uur trein, bus en fiets voor de boeg eer ik mijn bedje kon induiken. Het was een lange, vermoeiende, maar heel toffe week, een ervaring (en wat zakgeld) rijker. Yokohama is naar mijn mening ook een van de mooiste steden van Japan. De combinatie van nieuwe mooie architectuur, zee, gezellig China Town, ... is niet te versmaden.

Al gauw werd het donderdag de 11e september. Tijd voor de proclamatie van mijn 3e bachelor.
'S ochtends werd ik wakker met een dringende mail in mijn inbox van R.J. die me aanmaande zo snel mogelijk mijn punten vanuit Japan door te sturen naar Belgie, of ik kon het afstuderen wel vergeten. Vol stress belde ik naar mijn Japanse universiteit en dan naar de KUL en terug naar de een en terug naar de ander en ga zo maar door. Veel vijven en zessen later waren mijn puten dan toch (zij het onofficieel) in Leuven geraakt en vrijdag kreeg ik het geweldige bericht via de telefoon (want een ander probleem had roet in het eten van Kuloket gegooid) dat ik geslaagd was. Kan het nog steeds niet geloven, maar ben nu officieel Japanoloog. Wist niet dat afstuderen zo goed voelde... (^•^)v

Mijn jaar in Japan is dus perfect, met mijn bachelor en Japanese Language Profiency Test in m'n handen. Beter dan ik ooit had durven dromen. Daarnaast heb ik ook heel wat rondgereisd naar verre en minder verre oorden.

Mijn reisplannen zijn echter nog niet ten einde, ik zit namelijk nu in de shinkansen op weg naar het Noorden, om de zilveren week door te brengen in de auto. Het is eens wat anders dan taxi en hotel. Samen met Y ga ik in vijf dagen van Sendai via Yamagata naar Hirosaki en Aomori. Om van daar via Hachinohe en Toono terug te keren naar Sendai.
Aangezien ik via een speciale regeling tussen Belgie en Japan makkelijk met mijn Belgisch rijbewijs mag autorijden, is het aangeraden dubbel op te passen op de baan. :-)

Er resten mij slechts 11 dagen hier in het verre maar oh zo mooie Japan. Ik ga er met volle teugen van genieten en op de laatste dag van september, na exact 367 dagen in Japan, zal ik met pijn in het hart en tranen in de ogen afscheid nemen van dit geweldige jaar.

Ik zie jullie gauw,
Dorien

Wednesday, May 20, 2009

Japan-België

Om mijn vorige-vorige blog te vervolledigen, nadat papa vertrokken was uit Japan, ben ik terug op tiendaagse vertrokken naar Awashima. Het was daar nog ijzig koud en veel meer dan gekaart en gegeten, hebben we niet gedaan.

Een paar dagen voor het schooljaar begon, ben ik naar Saitama teruggekeerd. Wat papierwerk in orde gedaan en mijn lessenrooster samengesteld. (Ik mag zelf kiezen welke en hoeveel vakken ik neem.) Aangezien ik dit semester nog wat andere dingen te doen heb zoals het schrijven van een bachelorpaper en het studeren voor het de Japanese Proficiency Test, heb ik het mezelf gemakkelijk gemaakt. Ik heb slechts les op dinsdag en woensdag. Daarnaast heb ik elke week een (extreem) lang weekend. Hoera in't kwadraat. ^^

Ondertussen is school nu al 5 weken bezig. En ben ik voor de Golden Week (een week verlof door allerlei feestdagen en brugdagen in begin mei) op vakantie geweest naar Okinawa en tijdens de GW (alweer) naar Awashima.

Okinawa was niet zo warm maar wel mooi weer, interessant, goedkoop, toffe mensen, lekker eten, en een oogverblindend mooie zee. Alle factoren voor een top vakantie waren met andere woorden aanwezig! Meer uitleg komt later.

Awashima was ook weer prettig, deze keer was het weer al heel wat beter. En heb ik zelfs een duik genomen in de Japanse zee!!! De bergbloesems bloeiden ook juist, wat zorgde voor mooie natuurtaferelen. Meer uitleg volgt ook later.


Nu zit ik elke dag achter mijn bureau, afwisselend Japans en Nederlands te schrijven/typen/studeren. Saai leventje, maar hopelijk komt boontje om zijn loontje en pluk ik er ooit de vruchten van. Af en toe verlaat ik mijn kamer om naar school te gaan, te gaan eten, een filmpje mee te pikken of een vriendenreünie bij te wonen. Vorige week ben ik naar Cirque Du Soleil hun show Corteo gaan kijken en het was de moeite!!!!! Veel geld, een hele avond ooooooh's en aaaaaaah's en nekpijn tegen het einde van de voorstelling, maar het was het allemaal waard!! Een echte aanrader voor mensen (met geld) in Tokyo en omstreken!

In de nabije toekomst heb ik plannen om naar Japan-België te gaan kijken! Op 31 mei speelt België hier in Tokyo de Kirin-cup!

Verder word ik "bier-hostess" zoals ik al zei in mijn vorige post.


In België is het al examenperiode, dus voor iedereen met examens : succes ermee!
En daarbuiten aan iedereen : niet vergeten van juist te kiezen op 7 juni!!!!!




Liefs
een "verjapanst" belgje




p.s. Aangezien mijn verblijf hier in Japan begint te korten, is het NU de moment om pakjes, brieven en fanmail richting Saitama te sturen!!! Dank bij voorbaat! ^^;