तैफूं.

Ondertussen is er al weer een week en een dag voorbij zonder een update. Het is ook druk geweest, heb veel gezien, gedaan.
Mijn weekverloop begint bij het eindigen van het vorige. Ik was op weg naar Chigasaki, in de provincie Kanagawa. Ligt nog verder van Tokyo dan Yokohama. Alles samen ongeveer een urenhalf van Tokyo-stad. Maar al bij al dus nog niet zo ver (in Japan-termen toch niet).
De mama van Momoko (Kazumi) wachtte mij op in het station. Samen met de auto naar huis gegaan, mijn gerief daar gezet, een douche genomen, iets gegeten, effe op't gemak gezeten voor ik terug vertrok naar mijn volgende stop. Nu ik daar dan toch was, heb ik op Momoko gewacht die heel blij was mij te zien. Maar schijnbaar verstaat ze wel nog al het Nederlands als ze het hoort van mij, maar ze kan het niet zelf meer spreken... Ze is heel verlegen geworden en is bang om fouten te maken in het Nederlands dus spreekt ze het niet meer... Misschien met de tijd...
's Avonds ben ik dan richting Uenohara gegaan, om nog eens een goeie dag te zeggen tegen Tatsuya & zijn ouders & broer. Lekker gegeten ook (een constante in mijn Japanse avonturen). De volgende dag 's morgens vroeg vertrokken,



in Shinjuku afgesproken met Jasmijn, 4u in Tokyu Hands rondgehangen (een té leuke winkel), onigiri (rijstballetjes, heel goedkoop, lekker & maagvullend) gegeten, om dan Roppongi te verkennen. Bekend voor zijn Roppongi Hills gebouw



dat 53 verdiepingen hoog is en op de bovenste verdieping een aquarium heeft met verschillende soorten vissen. (Wel geen dolfijnen of haaien enzo, helaas.)







's Avonds heb ik in Shinjuku de bus naar Nagoya genomen. Daar om 6u 's morgens aangekomen, wat rondgehuppeld en om 8u Miki ontmoet. Een koffie'tje gedronken want het was nog vroeg en dan naar het kasteel van Nagoya geweest.





Het is het eerste kasteel in Japan dat ik zag, dus ik vond het wel de moeite waard. Ook omdat er vanbinnen een soort museum was over de geschiedenis van Japan en wat dit kasteel & Nagoya daar mee te zien heeft. Ik heb dat allemaal geleerd bij Vande Walle in het 1e en 2e jaar, dus ik zou het allemaal moeten weten... Maar het is toch leuk omdat nu in het echt te zien. Geeft direct veel meer betekenis aan alle theorie...
Maar dus,　's middags lekker gegeten, nog naar een tempel gaan zien,



wat rondgewandeld en dan 's avonds naar Miki's thuis gegaan. Eerst samen met de mama, broer, zus en vriendin van de zus taart, thee, sushi gegeten en daarna naar het huis van de oma



gegaan (trouwens een gigantische villa!! niet in Japan termen, maar zelfs Belgie termen. 3 badkamers, 4 Japanse kamers, 2 keukens, nog 8 andere kamers, 2 lievingen, 3 tv's,....... echt decadent... En terwijl normale Japanse huisen geen of maximum 1 parkeerplaats hebben, had deze villa er 4. Ook een binnentuintje en een grote buitentuin.) Helaas was ik te sprakeloos en verlegen (jawel!!) om het vast te leggen op de gevoelige plaat. Een paar wazige foto's uit de auto maar die zeggen eigenlijk niet zoveel. Helaas!



Nog tot laat vrouwen-gesprekken gevoerd en de volgende ochtend lekker ontbijt. Dan tegen de middag hebben we Jonathan, een Belg die in Nagoya werkt, ontmoet. Jonathan is juist afgestudeerd : Japanologie op de KUL. Miki kende die ook toevallig (via Internet), zonder te weten dat Jonathan en ik elkaar ook kennen.
Lekkere ramen (noedels) gegeten, wat rondgewandeld alweer (windowshopping) en dan om kwart na 4 heb ik de bus terug naar Tokyo genomen. Met de bus via de autosnelweg door de bergen, langs Uenohara terug naar Tokyo. Helaas was er 20km file op de autostrade, die ervoor zorgde dat de bus om 2u 's nachts ongeveer in Shinjuku zou arriveren, which means geen treinen meer. Ik ben dan samen met wat andere busgangers, vroeger uitgestapt, nog een trein kunnen nemen naar een groot station om dan in een hotel te blijven overnachten. De volgende dag gewoon wat door Tokyo gehost, tegen de namiddag naar Chigasaki teruggekeerd en heerlijk gegeten.
De dagen die erop volgenden heb ik doorgebracht afwisselend lui thuis



en op stap met de familie.



Een paar keer naar Tokyo "afgereisd" om met Jasmijn ofzo te gaan eten, eens naar de zee gefietst (van hier ongeveer een 10 minuutjes en bij 35 graden is zee echt wel verfrissend!!),



gewinkeld uiteraard (ook een terugkerende constante in mijn Japan-leven) en verder vandaag naar het grootste Oceanarium van Japan in Yokohama.



Er waren veel vissen, kleine & grote, eenden, kikkers, slangen, schildpadden, haaien, vieze platvissen, mooie witte dolfijnen, gewone dolfijnen, een zeekoe, een bever, vele zeehonden, walvisjes, pinguins, ijsberen, .......





De witte dolfijnen, gewone grijze dolfijnen, zeekoe, zeehonden, pinguins en walvissen verzorgden een mooie ongeziene adembenemende show. Het was echt zodanis de moeite waard dat we het twee keer gezien hebben!!



(We hebben ook ontdekt da ge voor 60 euro 75 minuten met de dolfijnen kunt zwemmen!!!)(Het is dus ons plan om dit in oktober ergens te doen!)(Mijn kinderdroom!!JEEJ!)
Verder zitten mijn 2 weken in Japan er bijna op. Morgen gaan we misschien nog naar de 13,35m hoge Boeddha in Kamakura.
Verder inpakken en vliegtuig nemen, zo sta ik maandagavond alweer op Belgische bodem!
Groetjes!!

Hey hey, hier is eindelijk de eerste update. Mijn twee dagjes in Ikebukuro (district in Tokyo) zit er alweer op. Nu bevind ik mij in de buurt van Yokohama, bij de familie van Momoko, mijn leerlingske :)
De vlucht was afgrijselijk. Ik heb totaal niet kunnen slapen, en dus leek de vlucht eindeloos te duren. Rusland is echt te groot. Het overstappen in Wenen daarentegen is wel vlotjes verlopen. Jasmijn en ik waren een van de weinige buitenlanders tussen menig Japanner. Zo konden we al wat in de Japan-sfeer komen..
In Japan was het zoals verwacht flink warm (heet) en dus hebben we ons algauw omgekleed in de wc's. Ticketjes gekocht voor onze bus naar Ikebukuro en wat noodzakelijke telefoontjes gepleegd. Daarnaast heb ik ook een gsm gehuurd. Zo kan ik de komende 2 weken iedereen bereiken, moest een afspraak mislukken. Daar stations groot zijn, en het makkelijk is elkaar te mislopen, vond ik het toch maar beter om er eentje te huren. Het valt ook niet zo duur uit.
Dan op de bus, naar Ikebukuro, Jasmijn is dan vertrokken naar haar dorm (kot) met iemand van haar unief die haar kwam halen. En ik ben samen met Tatsuya naar mijn hotel geweest, mijn valies afgezet en dan tegen de avond met ons drietjes sushi gaan eten. We hebben ons volledig laten gaan! 回転寿司は最高！！ 's Avonds naar mijn hotel teruggekeerd en goed geslapen om de volgende ochtend samen met Jasmijn mee te wandelen tot aan haar unief. De eerste dagen in Japan zijn altijd zowiezo wat onwennig. Het was er wel fijn precies, maar ik mocht (helaas) niet binnen, dus ben ik op mijn eentje wat gaan windowshoppen. Omdat ik niets speciaals te doen had gisteren, vond ik het een goed idee om al eens tot in Saitama te gaan, om te zien waar mijn universiteit zich bevindt en hoe het er allemaal uitziet enzo.
Mijn universiteit bevindt zich (naar Japanse normen) op den buiten, met veel groen en ook hier en daar een rijstveldje (foto's volgen later). Mijn dormitory zag er wel nogal oud enzo uit, maar ja... Het is heel goedkoop dus ja... Het is het een of het ander hé. En ik heb liever wat geld over om wat rond te reizen en mij te amuseren!
Het is wel ver van het station dus ik zal ofwel de bus moeten nemen ofwel een fietsje huren of kopen. Maar ik zie het wel zitten!
Gisterenavond ben ik dan met Jasmijn en haar saakuru(=kring)(zeg saakuru luidop en hoor het woord cirkel erin..) (een soort groepje van mensen met de zelfde interesse die van tijd tot tijd samenkomen. Een beetje zoals de studentenkring bij ons, maar dan niet gebaseerd op studie, maar op interesse. Dit kan zowel sport als muziek als studie zijn.) mee gaan bowlen, wat echt mega wijs was. Het is dus yappari(=dus) onmogelijk om 15 verschillende Japanse meisjes en jongens namen op een avond te onthouden... Het is echt niet te doen. Als je dan denkt dat je ze uiteindelijk weet, ben je 2 minuten later terug mis... Gelukkig kunnen zij onze Westerse namen ook niet onthouden en kunnen ze ons dus niets verwijten :P.
Daarna zijn we in groepjes opgesplits om te gaan eten. Wij zijn uiteindelijk met een groepje van 7 naar de kombini コンビニ　geweest. (winkels die open zijn op het ogenblik dat je ze nodig hebt, maw op bijna elk mogelijk tijdstip van de dag/week/maand :) ).
Je kan daar zo van die voorbereide sushi's of andere gerechtjes kopen, die ter plaatse opgewarmd worden en dus een perfect avondmaal zijn om opgegeten te worden in het park. Nadat de andere groepjes gedaan hadden met eten, zijn ze ook naar dat park komen verzamelen en hebben we daar tot een uur of half 12 zitten socializen, totdat de meeste hun shuuden 終電　moesten halen. Shuuden is Japans voor laatste trein. Afhankelijk van de plaats waar ze nog naartoe moeten, is die rond 12 of half 1. Mijn hotel was daar heel dicht in de buurt en dus had ik geluk en kon ik naar huis gaan wanneer ik wou.
Helaas hadden Akifumi 朗文　en Takaaki　貴明 (Aki en Taka dus)(twee jongens voor de mensen onder ons die niet weten welk geslacht Japanse namen bezitten) hun shuuden gemist! En dus zat er niets anders op dan de nacht door te brengen ergens in Ikebukuro om rond 4-5u de eerste trein naar huis te nemen. Ik heb dan maar mijn goed hart getoond en we zijn samen gaan karaoken. :P Van een uur of 1 tot 5. Met het gevolg dat mijn stem nu (zo goed als) ontbreekt. Waarom zolang, wel, je betaalt een vast speciaal laag bedrag per persoon om van 1 tot 5 zoveel als je wilt te zingen & drinken. In ons geval was dat 850 yen, dus omgekerend 4 euro. Daar kunt ge toch geen nee tegen zeggen hé... Haha :O Dit was dus mijn eerste echte uitgaan in Tokyo. Geen woorden voor. Te geweldig. :) (zeker als je weet hoe graag ik wel niet zing!!)
Dan hebben de twee jongens mij aan mijn hotel afgezet (Japanse jongens vinden het ongehoord dat meisjes alleen naar huis wandelen wegens gevaarlijk (totaal niet gevaarlijk maar bon, ik laat ze doen, ik loop immers ook liever met 3 dan alleen, zeker als de kans op verdwalen er wel inzit :D)) en ben ik gaan slapen.
Deze morgen dan rond 10u opgestaan, mijn boeltje gepakt en met de trein via Ikebukuro-Shinjuku-Ebisu-Yokohama naar Chigasaki, waar de mama van Momoko mij opwachtte aan het station. Met de valies was deze reis een hele onderneming!!
Aangezien het hier nog wat meer naar het Zuiden is en 10min van de zee, is het hier echt hartstikke heet!! Echt gewoon niet te doen. Deze hitte kunnen wij ons in België echt niet voorstellen. Maar ik hou van het zonnetje dus ca va wel. Alhoewel ik aan het smelten was in mijn jeans!!
Nu zit ik hier dus in een fris huis, met mijn eigen laptop, fris fruit & drank, heel lieve mama,... Echt alles dus wat ik nodig heb. Ik krijg een sleutel en ik mag binnen en buiten zoals ik wil, echt gewoon zoals mama-hotel. :P
Ik heb dan ook gezegd dat ze haar niet moet inhouden en mij van tijd tot tijd commanderen om werkjes op te knappen zoals helpen met het eten en de was ophangen ofzo. Anyway, over een uurtje komt hanako en over 2uurtjes komt Momoko thuis!! Tanoshimi da!! (betekent zoveel als : ik kijk er naar uit!) Ze weten immers niet dat ik hier nu al ff ben :)

Tot zover mijn epistel.
Dorien

Japan 9 - 22 september 2008

Dag trouwe bloglezers (die er waarschijnlijk niet zijn).
Hier nog eens een update van mijn toekomst plannen voor de komende 12 à 13 maanden. Ten eerste op 9 september vertrek ik via Wenen naar Japan, Tokyo. Om daar twee weken te zijn en wat rond te trekken. Op 22 september kom ik dan al terug naar België.
De tweede keer vertrek ik op 1 oktober via Frankfurt naar Tokyo. Dan blijf ik daar een volledig jaar. Met de monbushō beurs ga ik tijdens dat jaar zoveel mogelijk van Japan proberen zien, en eventueel ook een deel van Azië. Als mijn budget en planning dat toelaat. Maar dat eerste mag niet echt een probleem zijn aangezien ik lucky ben en die monbushō beurs heb. Daarnaast ga ik proberen om op mijn jaar aan Saitama daigaku zoveel mogelijk Japanse (Economische) termen bij te leren en mijn algemene 漢字　kanji karakter kennis op te poetsen.
De monbushō beurs, is een beurs van het Ministerie van Onderwijs in Japan. Die je kan winnen door in Maart aan een wedstrijd (schriftelijke en mondelinge test) mee te doen aan de Japanse Ambassade in België. Normaal krijgt elk jaar 1 persoon die. Uitzonderlijk dit jaar zijn we met twee. G. (ik kort namen af omwille van privé redenen) gaat een jaar naar Sophia University (上智大学 jōchi daigaku) en vertrok al op 1 september. Ik ga naar Saitama University (埼玉大学 saitama daigaku) en vertrek dus op 1 oktober. In Japan beginnen niet alle universiteiten op dezelfde dag aan een nieuw semester, vandaar het verschil.
We kunnen onze vertrek en terugkomst data ook niet zelf kiezen, daar het vliegtuigticket in onze beurs zit en we die opgestuurd krijgen vanuit Japan.
Nu in september ga ik 2 weken een beetje rondtrekken. Eerst een beetje in Tokyo hangen om met J. (die voor het eerst naar Japan gaat) Japan (meer bepaald Tokyo) te verkennen. Aangifte doen enzo. Onze いわゆる zogenaamde Alien registration (外国人登録 gaikokujin tōroku) in orde maken, eventueel bankrekening maken, gsm kopen,..... Of gewoon al voor het eerst wijs geraken in Ikebukurō enzo om onze juiste treinen te nemen. Het Japanse metro- en treinennetwerk is niet voor niets één van de drukste (misschien wel het drukste) ter wereld.
Daarna ga ik via Uenohara langs Yokohama naar Nagoya. Om dan vanuit Nagoya via Kamakura en Yokohama terug te keren naar Narita. (Narita is de plaats van de luchthaven ongeveer zo'n 65km ten Oosten van Tokyo.) Zo heb ik toch op de 東海道 tōkaidō letterlijk Oosterlijke Zeeroute de belangrijkste plaatsjes gezien. Wie weet zijn er nog dorpjes of kleine stadjes waar ik halt hou. Maar dat zie ik dan wel.
(zie afbeeldingen voor een idee van de Tōkaidō)






Mensen met suggesties zijn altijd welkom !! Aangezien ik misschien zo wat ga reizen van her naar der, ga ik mijn laptop niet meenemen en zijn updates en mailchecks zeldzaam.

では deha (spreek uit als dewa) alle
またね mata ne tot de volgende

ドリーン dorien Dorien

PS: vanaf nu ga ik Japanse woorden/termen eerst in het Japans schrijven, ernaast de uitspraak in cursief en daarnaast de vertaling. Woorden die één keer vertaald werden, kunnen later wel nog terugkomen zonder opnieuw de vertaling ernaast. Aandachtig lezen is dus de boodschap. Haha. =)