Hey hey, hier is eindelijk de eerste update. Mijn twee dagjes in Ikebukuro (district in Tokyo) zit er alweer op. Nu bevind ik mij in de buurt van Yokohama, bij de familie van Momoko, mijn leerlingske :)
De vlucht was afgrijselijk. Ik heb totaal niet kunnen slapen, en dus leek de vlucht eindeloos te duren. Rusland is echt te groot. Het overstappen in Wenen daarentegen is wel vlotjes verlopen. Jasmijn en ik waren een van de weinige buitenlanders tussen menig Japanner. Zo konden we al wat in de Japan-sfeer komen..
In Japan was het zoals verwacht flink warm (heet) en dus hebben we ons algauw omgekleed in de wc's. Ticketjes gekocht voor onze bus naar Ikebukuro en wat noodzakelijke telefoontjes gepleegd. Daarnaast heb ik ook een gsm gehuurd. Zo kan ik de komende 2 weken iedereen bereiken, moest een afspraak mislukken. Daar stations groot zijn, en het makkelijk is elkaar te mislopen, vond ik het toch maar beter om er eentje te huren. Het valt ook niet zo duur uit.
Dan op de bus, naar Ikebukuro, Jasmijn is dan vertrokken naar haar dorm (kot) met iemand van haar unief die haar kwam halen. En ik ben samen met Tatsuya naar mijn hotel geweest, mijn valies afgezet en dan tegen de avond met ons drietjes sushi gaan eten. We hebben ons volledig laten gaan! 回転寿司は最高！！ 's Avonds naar mijn hotel teruggekeerd en goed geslapen om de volgende ochtend samen met Jasmijn mee te wandelen tot aan haar unief. De eerste dagen in Japan zijn altijd zowiezo wat onwennig. Het was er wel fijn precies, maar ik mocht (helaas) niet binnen, dus ben ik op mijn eentje wat gaan windowshoppen. Omdat ik niets speciaals te doen had gisteren, vond ik het een goed idee om al eens tot in Saitama te gaan, om te zien waar mijn universiteit zich bevindt en hoe het er allemaal uitziet enzo.
Mijn universiteit bevindt zich (naar Japanse normen) op den buiten, met veel groen en ook hier en daar een rijstveldje (foto's volgen later). Mijn dormitory zag er wel nogal oud enzo uit, maar ja... Het is heel goedkoop dus ja... Het is het een of het ander hé. En ik heb liever wat geld over om wat rond te reizen en mij te amuseren!
Het is wel ver van het station dus ik zal ofwel de bus moeten nemen ofwel een fietsje huren of kopen. Maar ik zie het wel zitten!
Gisterenavond ben ik dan met Jasmijn en haar saakuru(=kring)(zeg saakuru luidop en hoor het woord cirkel erin..) (een soort groepje van mensen met de zelfde interesse die van tijd tot tijd samenkomen. Een beetje zoals de studentenkring bij ons, maar dan niet gebaseerd op studie, maar op interesse. Dit kan zowel sport als muziek als studie zijn.) mee gaan bowlen, wat echt mega wijs was. Het is dus yappari(=dus) onmogelijk om 15 verschillende Japanse meisjes en jongens namen op een avond te onthouden... Het is echt niet te doen. Als je dan denkt dat je ze uiteindelijk weet, ben je 2 minuten later terug mis... Gelukkig kunnen zij onze Westerse namen ook niet onthouden en kunnen ze ons dus niets verwijten :P.
Daarna zijn we in groepjes opgesplits om te gaan eten. Wij zijn uiteindelijk met een groepje van 7 naar de kombini コンビニ　geweest. (winkels die open zijn op het ogenblik dat je ze nodig hebt, maw op bijna elk mogelijk tijdstip van de dag/week/maand :) ).
Je kan daar zo van die voorbereide sushi's of andere gerechtjes kopen, die ter plaatse opgewarmd worden en dus een perfect avondmaal zijn om opgegeten te worden in het park. Nadat de andere groepjes gedaan hadden met eten, zijn ze ook naar dat park komen verzamelen en hebben we daar tot een uur of half 12 zitten socializen, totdat de meeste hun shuuden 終電　moesten halen. Shuuden is Japans voor laatste trein. Afhankelijk van de plaats waar ze nog naartoe moeten, is die rond 12 of half 1. Mijn hotel was daar heel dicht in de buurt en dus had ik geluk en kon ik naar huis gaan wanneer ik wou.
Helaas hadden Akifumi 朗文　en Takaaki　貴明 (Aki en Taka dus)(twee jongens voor de mensen onder ons die niet weten welk geslacht Japanse namen bezitten) hun shuuden gemist! En dus zat er niets anders op dan de nacht door te brengen ergens in Ikebukuro om rond 4-5u de eerste trein naar huis te nemen. Ik heb dan maar mijn goed hart getoond en we zijn samen gaan karaoken. :P Van een uur of 1 tot 5. Met het gevolg dat mijn stem nu (zo goed als) ontbreekt. Waarom zolang, wel, je betaalt een vast speciaal laag bedrag per persoon om van 1 tot 5 zoveel als je wilt te zingen & drinken. In ons geval was dat 850 yen, dus omgekerend 4 euro. Daar kunt ge toch geen nee tegen zeggen hé... Haha :O Dit was dus mijn eerste echte uitgaan in Tokyo. Geen woorden voor. Te geweldig. :) (zeker als je weet hoe graag ik wel niet zing!!)
Dan hebben de twee jongens mij aan mijn hotel afgezet (Japanse jongens vinden het ongehoord dat meisjes alleen naar huis wandelen wegens gevaarlijk (totaal niet gevaarlijk maar bon, ik laat ze doen, ik loop immers ook liever met 3 dan alleen, zeker als de kans op verdwalen er wel inzit :D)) en ben ik gaan slapen.
Deze morgen dan rond 10u opgestaan, mijn boeltje gepakt en met de trein via Ikebukuro-Shinjuku-Ebisu-Yokohama naar Chigasaki, waar de mama van Momoko mij opwachtte aan het station. Met de valies was deze reis een hele onderneming!!
Aangezien het hier nog wat meer naar het Zuiden is en 10min van de zee, is het hier echt hartstikke heet!! Echt gewoon niet te doen. Deze hitte kunnen wij ons in België echt niet voorstellen. Maar ik hou van het zonnetje dus ca va wel. Alhoewel ik aan het smelten was in mijn jeans!!
Nu zit ik hier dus in een fris huis, met mijn eigen laptop, fris fruit & drank, heel lieve mama,... Echt alles dus wat ik nodig heb. Ik krijg een sleutel en ik mag binnen en buiten zoals ik wil, echt gewoon zoals mama-hotel. :P
Ik heb dan ook gezegd dat ze haar niet moet inhouden en mij van tijd tot tijd commanderen om werkjes op te knappen zoals helpen met het eten en de was ophangen ofzo. Anyway, over een uurtje komt hanako en over 2uurtjes komt Momoko thuis!! Tanoshimi da!! (betekent zoveel als : ik kijk er naar uit!) Ze weten immers niet dat ik hier nu al ff ben :)

Tot zover mijn epistel.
Dorien