Zie foto voor beeld bij het woord.
Saturday, November 22, 2008
Fuji-san
Ik ben trouwens nog het hoogtepunt van deze week vergeten vertellen. Toen ik donderdagmorgen overdreven vroeg wakker werd en toevallig uit mijn raam naar buiten keek, zag ik rond half 7 in de ochtend onder een helblauwe hemel en straffe zon de fuji berg vanop mijn terras!!!! Op een kleine 150km van mijn dorm, zag ik aan de horizon een 3776m hoge vulkaan-in-rust verschijnen. De foto's zijn niet zo duidelijk en het lijkt waarschijnlijk niet zo indrukwekkend, maar vanop mijn balkonnetje is het echt wel een overdreven WAUW-gevoel. Zo erg wauw dat vrijdagmorgen een 10-tal man om 6u zijn opgestaan om vanuit mijn kamer naar de Fuji-san te kijken. Daar ik op de 6e verdieping nogal naar links woon, kan je vanop mijn terras de Fuji zien. Van de andere kant van het gebouw en lager gelegen verdiepingen is hij juist niet te zien wegens andere gebouwen die in de weg staan.
Zie foto voor beeld bij het woord.
Zie foto voor beeld bij het woord.
Money Money Money
Hallo iedereen! Hier volgt de 6e update. Om te beginnen nog eens benadrukken dat de tijd echt wel vliegt hier in Japan. Ik ben nog nooit zolang in Japan geweest als nu. En toch voelt het totaal nog niet zo lang...
Woensdagavond was er dus het feestje voor Priscilla’s verjaardag. Toen ze het restaurant binnenkwam en ons zag zitten, sloeg haar hart wel een tel over ^^ hihi. Een geslaagd verrassings-feestje dus. Jammergenoeg nogal rap gedaan, want de volgende dag had iedereen gewoon weer les. Donderdag 13 november had ik een gewone schooldag. ’s Avonds ben ik met Sayuri (jap-v) in Be Plant gaan eten. Een restaurantje recht over de hoofdingang van school. Ze hebben daar Japanse gerechten zowel als europese. Maar verjapanste europese. Japanners zijn daar erg goed in ^^ En het is er erg lekker. Sayuri komt daar al 4 jaar elke week, en Kensuke (jap-m) doet daar zijn baito (=weekendjobke-achtig). Het was juist voetbal op’t groot scherm dus dat was ook errug fijn en gezellig.
Vrijdag ook gewoon les en ’s avonds ging ik normaal afspreken met Ellen om in Ikebukuro iets te gaan eten, maar Ellen is wat ziekjes geworden –helaas- en dus werd het afgelast.
Zaterdag en zondag waren twee rustige dagen zonder veel spectaculairs. Veel slapen vooral, huiswerk maken en de dagelijks was&plas. Zondagavond ben ik iets gaan eten met Tatsuya. Had’k al lang niet meer gezien. Ik ben dan naar Tachikawa gegaan en eerst wat gewinkeld. Helaas beperkte het winkelen zich tot het bekijken van etalages. Maar toen we op een Belgische Wafels-winkel botsten, (Brusselse wafels) met ijs enzo, voelde ik mij toch moreel verplicht van ze eens te proeven. Ze waren echt overheerlijk. Een verschil van smaak met die in België, maar verwaarloosbaar klein.
Maandag-dinsdag-woensdag waren 3 gewone schooldagen. ’s Woensdags gaan Jaina en ik volgens wekelijkse traditie een ijsje eten in Be Plant. Donderdag had ik mijn eerste keer baito :-) Ik geef privéles Engels, Nederlands en Frans. Voor Nederlands zijn er niet veel kandidaten. Enkel Kensuke waagt zich eraan. En kan dus al “ik wil eten, ik wil slapen” enzo zeggen. Verder komt “nie doen, danku, lekker, alstublieft, schattig, pijn, smakelijk” er ook redelijk verstaanbaar uit.
Ik had met mijn eerste leerling (een orthopedisch chirurg van rond de 40) afgesproken rond 6u in de lobby van het Keio Plaza Hotel in Shinjuku. Een beetje belaagd door de zenuwen ging ik daarheen. Ik ben tenslotte maar een onnozele student, en die man heeft jaren gestudeerd, mensen hun levens gered en is nu professor aan een Medische Universiteit in Tokyo. Totaal niet te vergelijken dus. Anyway, toen ik een vriendelijk uitziende man van rond de 40 mijn richting zag uitkomen, was ik al wat geruster. Zijn engels was ook erg goed, veel beter dan de gemiddelde Japanner. Hij heeft al de hele wereld gezien, is ook al naar België geweest, woont in een van de duurste wijken in Japan, is getrouwd en heeft een dochtertje van 2. We hebben een uur en half in een of andere dure bar een fruitsapje gedronken (op zijn kosten-uiteraard), engels gepraat, het geld ontvangen en mijn eerste keer baito zat erop. Hoe gemakkelijk kan geld toch verdiend worden. ^^ :-) Ik voelde mij zelfs wat beschaamd om zoveel geld te ontvangen voor niets te doen. Ajajaj :-)
Toen ik trouwens in het Keio Plaza Hotel aankwam, voelde ik mij een beetje onwennig in mijn jeans :S en was ik blij dat ik de tijd genomen had om mij wat te schminken. Al die Japanse meisjes zagen er zoals gewoonlijk weeral perfect uit, en de Japanse (business)mannen allemaal in sjiek pak. De lobby van het hotel zelf is ook gigantisch en prachtig. Precies een andere (overdreven rijke) wereld.............
Vrijdag weer een gewone lesdag en ’s avonds zijn we met onze circle gaan eten in een traditioneel Japans café, genaamd izakaya. (volgens engelse wikipedia is een izakaya : An izakaya (居酒屋) is a type of Japanese drinking establishment which also serves food to accompany the drinks. The food is usually more substantial than that offered in other types of drinking establishments in Japan such as bars or snack bars.)
Er zijn verschillende soorten, en wij zijn in Urawa (een half uurtje met de fiets van de unief) in een Okinawaanse izakaya gaan eten. Daar er 3 jongens in onze circle van okinawa komen, is dat zowat hun stamcafé. Na te veel eten en alcohol zijn we het daar rond half 12 afgebold om onze avond verder te zetten met karaoke. Met een man of 12 zijn we (met 6 fietsen) van urawa terug naar de karaoke dicht bij onze unief gefietst. Bergop-bergaf, redelijk koud en ver, is onze fietstocht een wedstrijdje geworden, om het eerst bij de karaoke waar Mari (jap-m), Nodoka (jap-m) en Kensuke (jap-m) stonden te wachten. Zij waren niet meegeweest naar de okinawaanse Izakaya. Uiteindelijk heb ik net voor Ryotaro (jap-m) en Nemi (zweed-m) gewonnen :P Ryotaro kon echt niet tegen zijn verlies trouwens haha.
Tot 2u nog tientallen japanse liedjes gezongen om dan naar huis te gaan en ons bedje op te zoeken.
Vandaag had ik terug baito, deze keer in Ikebukuro met een 29 jarige accountant die Frans wilt leren. Komt goed van pas, zo poets ik mijn Frans ook terug wat op. Na de ontmoeting met mijn “leerling” ben ik in Sunshine city ( een shoppingcenter) naar een Island-Fair gaan kijken. Morgen gaan we met een hele benda daar naar toe, maar aangezien ik vandaag al in de buurt was, ben ik effe gaan zien wat voor iets dat voorstelt. Het is eigenlijk een soort van uiteenzetting van verschillende kleine mini Japanse eilandjes van over heel Japan. Die door middel van zo’n fair toerisme willen aanwakkeren. De reden waarom we daar naartoe gaan met een hele bende is omdat er 3 van onze circle van okinawa (grootste zuidelijk eiland van Japan) afkomstig zijn. En daarnaast is ook Kensuke geboren op een (mini mini) eiland aan Niigata. Er wonen maar 300 mensen ofzo waaronder een 20-tal kinderen. Kensuke zijn vader is trouwens hoofd van het eiland. Een beetje zoals bij ons de taak van een burgemeester. Alleen heeft het niets te maken met politiek, maar eerder met afkomst. Ik snap het systeem niet helemaal perfect maar misschien morgen wel ^^
Verder ga ik nu nog wat huiswerk maken en vroeg gaan slapen, want we hebben morgen al om 10u in Ikebukuro afgesproken.
Tot de volgende keer voor meer weer(?)!!
Dorien
Woensdagavond was er dus het feestje voor Priscilla’s verjaardag. Toen ze het restaurant binnenkwam en ons zag zitten, sloeg haar hart wel een tel over ^^ hihi. Een geslaagd verrassings-feestje dus. Jammergenoeg nogal rap gedaan, want de volgende dag had iedereen gewoon weer les. Donderdag 13 november had ik een gewone schooldag. ’s Avonds ben ik met Sayuri (jap-v) in Be Plant gaan eten. Een restaurantje recht over de hoofdingang van school. Ze hebben daar Japanse gerechten zowel als europese. Maar verjapanste europese. Japanners zijn daar erg goed in ^^ En het is er erg lekker. Sayuri komt daar al 4 jaar elke week, en Kensuke (jap-m) doet daar zijn baito (=weekendjobke-achtig). Het was juist voetbal op’t groot scherm dus dat was ook errug fijn en gezellig.
Vrijdag ook gewoon les en ’s avonds ging ik normaal afspreken met Ellen om in Ikebukuro iets te gaan eten, maar Ellen is wat ziekjes geworden –helaas- en dus werd het afgelast.
Zaterdag en zondag waren twee rustige dagen zonder veel spectaculairs. Veel slapen vooral, huiswerk maken en de dagelijks was&plas. Zondagavond ben ik iets gaan eten met Tatsuya. Had’k al lang niet meer gezien. Ik ben dan naar Tachikawa gegaan en eerst wat gewinkeld. Helaas beperkte het winkelen zich tot het bekijken van etalages. Maar toen we op een Belgische Wafels-winkel botsten, (Brusselse wafels) met ijs enzo, voelde ik mij toch moreel verplicht van ze eens te proeven. Ze waren echt overheerlijk. Een verschil van smaak met die in België, maar verwaarloosbaar klein.
Maandag-dinsdag-woensdag waren 3 gewone schooldagen. ’s Woensdags gaan Jaina en ik volgens wekelijkse traditie een ijsje eten in Be Plant. Donderdag had ik mijn eerste keer baito :-) Ik geef privéles Engels, Nederlands en Frans. Voor Nederlands zijn er niet veel kandidaten. Enkel Kensuke waagt zich eraan. En kan dus al “ik wil eten, ik wil slapen” enzo zeggen. Verder komt “nie doen, danku, lekker, alstublieft, schattig, pijn, smakelijk” er ook redelijk verstaanbaar uit.
Ik had met mijn eerste leerling (een orthopedisch chirurg van rond de 40) afgesproken rond 6u in de lobby van het Keio Plaza Hotel in Shinjuku. Een beetje belaagd door de zenuwen ging ik daarheen. Ik ben tenslotte maar een onnozele student, en die man heeft jaren gestudeerd, mensen hun levens gered en is nu professor aan een Medische Universiteit in Tokyo. Totaal niet te vergelijken dus. Anyway, toen ik een vriendelijk uitziende man van rond de 40 mijn richting zag uitkomen, was ik al wat geruster. Zijn engels was ook erg goed, veel beter dan de gemiddelde Japanner. Hij heeft al de hele wereld gezien, is ook al naar België geweest, woont in een van de duurste wijken in Japan, is getrouwd en heeft een dochtertje van 2. We hebben een uur en half in een of andere dure bar een fruitsapje gedronken (op zijn kosten-uiteraard), engels gepraat, het geld ontvangen en mijn eerste keer baito zat erop. Hoe gemakkelijk kan geld toch verdiend worden. ^^ :-) Ik voelde mij zelfs wat beschaamd om zoveel geld te ontvangen voor niets te doen. Ajajaj :-)
Toen ik trouwens in het Keio Plaza Hotel aankwam, voelde ik mij een beetje onwennig in mijn jeans :S en was ik blij dat ik de tijd genomen had om mij wat te schminken. Al die Japanse meisjes zagen er zoals gewoonlijk weeral perfect uit, en de Japanse (business)mannen allemaal in sjiek pak. De lobby van het hotel zelf is ook gigantisch en prachtig. Precies een andere (overdreven rijke) wereld.............
Vrijdag weer een gewone lesdag en ’s avonds zijn we met onze circle gaan eten in een traditioneel Japans café, genaamd izakaya. (volgens engelse wikipedia is een izakaya : An izakaya (居酒屋) is a type of Japanese drinking establishment which also serves food to accompany the drinks. The food is usually more substantial than that offered in other types of drinking establishments in Japan such as bars or snack bars.)
Er zijn verschillende soorten, en wij zijn in Urawa (een half uurtje met de fiets van de unief) in een Okinawaanse izakaya gaan eten. Daar er 3 jongens in onze circle van okinawa komen, is dat zowat hun stamcafé. Na te veel eten en alcohol zijn we het daar rond half 12 afgebold om onze avond verder te zetten met karaoke. Met een man of 12 zijn we (met 6 fietsen) van urawa terug naar de karaoke dicht bij onze unief gefietst. Bergop-bergaf, redelijk koud en ver, is onze fietstocht een wedstrijdje geworden, om het eerst bij de karaoke waar Mari (jap-m), Nodoka (jap-m) en Kensuke (jap-m) stonden te wachten. Zij waren niet meegeweest naar de okinawaanse Izakaya. Uiteindelijk heb ik net voor Ryotaro (jap-m) en Nemi (zweed-m) gewonnen :P Ryotaro kon echt niet tegen zijn verlies trouwens haha.
Tot 2u nog tientallen japanse liedjes gezongen om dan naar huis te gaan en ons bedje op te zoeken.
Vandaag had ik terug baito, deze keer in Ikebukuro met een 29 jarige accountant die Frans wilt leren. Komt goed van pas, zo poets ik mijn Frans ook terug wat op. Na de ontmoeting met mijn “leerling” ben ik in Sunshine city ( een shoppingcenter) naar een Island-Fair gaan kijken. Morgen gaan we met een hele benda daar naar toe, maar aangezien ik vandaag al in de buurt was, ben ik effe gaan zien wat voor iets dat voorstelt. Het is eigenlijk een soort van uiteenzetting van verschillende kleine mini Japanse eilandjes van over heel Japan. Die door middel van zo’n fair toerisme willen aanwakkeren. De reden waarom we daar naartoe gaan met een hele bende is omdat er 3 van onze circle van okinawa (grootste zuidelijk eiland van Japan) afkomstig zijn. En daarnaast is ook Kensuke geboren op een (mini mini) eiland aan Niigata. Er wonen maar 300 mensen ofzo waaronder een 20-tal kinderen. Kensuke zijn vader is trouwens hoofd van het eiland. Een beetje zoals bij ons de taak van een burgemeester. Alleen heeft het niets te maken met politiek, maar eerder met afkomst. Ik snap het systeem niet helemaal perfect maar misschien morgen wel ^^
Verder ga ik nu nog wat huiswerk maken en vroeg gaan slapen, want we hebben morgen al om 10u in Ikebukuro afgesproken.
Tot de volgende keer voor meer weer(?)!!
Dorien
Wednesday, November 12, 2008
De eerste maand in Japan is al voorbij..... time flies when you're having fun.
Hey iedereen, met véél vertraging mijn blog over de voorbije 2 weken. Woensdag en donderdag 29 en 30 oktober is er niet veel gebeurd. Aangezien we vrijdag geen school hadden, zijn velen onder de internationale studenten donderdagavond (tot vrijdagmorgen) naar een Halloween party geweest in Shibuya. Maar omdat Jaina nog onder de 20 is en die dus niet binnen mag en omdat ik eigenlijk niet zo van clubs hou, zijn we met een groepje japanners gaan bowlen. Dat was uiteraard ook very fun. Ik had donderdag trouwens chocomousjes gemaakt die we na het bowlen ook hebben opgegeten. Ze waren niet perfect gelukt, volgende keer beter.
Vrijdag vanaf 16u verzamelden we bij Ryotaro thuis, om met iedereen van onze circle/saakuru voorbereidselen voor het univ festival te treffen. Zoete aardappelen schillen, stukjes snijden, koken, aardappelpuree maken (maar de zoete versie) en dan bolletjes draaien. Daar hebben we ons de hele avond tot een uur of 12 mee beziggehouden. Dan ging iedereen naar huis, want we werden zaterdag om 8u 's morgens al op de unief verwacht, om ons stalletje in orde te maken en al banaan te beginnen maken.
Ons verkoopsstandje had dus twee dingen. In het japans : BANAAN en IMOON. Banaan is in het nederlands gewoon banaan, maar in het japans staat dat voor een vietnamese lekkernij. Een stukje banaan gewikkeld in een bladertje deegwaren (ik kan het niet beter uitleggen) dat dan in een soort van frietvet gebakken wordt, tot het eruit ziet als een klein loempia’tje maar dan geen loempiagroenten en kip maar banaan in. Daar dan ijs over en chocoladesaus en klaar is kees. Ongelooflijk lekker. Echt niet te doen. Mmmmm. Ik heb zaterdag-zondag-maandag mijn portie banaan wel binnen gehad ^^ :D
En IMOON is dus die bolletjes aardappelpuree die in een soort van witte saus (?) gedompeld worden om dan ook in frietvet gebakken te worden. Het lijkt wat op onze bolletjes-kroketten maar alleen smaken ze zoeter. Dat is ook een soort van lekkernij, en ik heb dus ook mijn portie aardappelen op.
Naast het 3dagen verkopen van deze twee lekkernijen, hebben we ook gewoon pret gemaakt, andere mensen leren kennen, andere lekkernijen gegeten, nog betere vriendjes gemaakt met de mensen die al vriendjes waren, en gedronken en gegeten en gedronken en gefeest etc etc. Na deze 3 dagen waren we dan ook allemaal doodop. Dinsdag was er nog een opruimdag, en dus ook geen school, maar de buitenlandse studenten hadden wel Japanse vakken. Jammer maar helaas ben ik de maandagavond ziek geworden, ik had 38.8 graden koorts. De afterparty & opruim is dus aan mij voorbijgegaan.
2 dagen goed rusten en wat pilletjes slikken hebben mij gauw beter gemaakt. Woensdagnamiddag en donderdag ben ik al gewoon naar de les geweest en het verder rustig gehouden.
Vrijdag ook naar de les en ’s avonds naar Tokyo wat gaan winkelen op mijn eentje. De bedoeling was oorspronkelijk dat ik met Leen zou gaan winkelen ofzo, maar het internet op haar hotel werkte niet mee en aangezien de Belgische gsm’s niet werken in Japan konden we elkaar niet bereiken.
We hebben dan vrijdagavond via internet uiteindelijk wel nog afgesproken voor zaterdag. Zaterdag zijn we eerst naar Ginza geweest. Ik was er zelf ook nog nooit geweest, dus dat was erg leuk. Er is een winkeltje “Manneken” genaamd, met Belgische warme wafels. Omdat ik vond (en Leen en Pieter gingen akkoord) dat we toch een keer Japanse Belgische wafels moesten gegeten hebben, hebben we een half uur ofzo staan aanschuiven (jaja de wafels zijn very populair) en uiteindelijk genoten van een lekkere wafel. Het smaakt anders als die in België maar de smaak komt toch aardig in de buurt :-) Ginza is trouwens het district in Tokyo met alle dure winkels en rijke mensen etc. Zoals ik al zei, was ik er nog nooit geweest en ik moest toch wel effe slikken toen ik na 2 weken in de middle of nowhere Saitama, uit de metro in de straten van Ginza kwam. Mooie staaltjes architectuur gecombineerd met chique mensen en mooie/dure winkels.
Daarna zijn we wat gaan winkelen en heb ik nog Belgische nylonkousen gevonden… Uiteindelijk hebben we de dag afgesloten met een bezoekje aan roppongi hills, het 53 verdiepingen-hoge gebouw. Met een night view over Tokyo. Ik was daar al eens geweest, maar ik vond het niet erg om nog eens mee te gaan, want het uitzicht is en blijft adembenemend.
Zondag had ik terug afgesproken met Leen en Pieter, dan zijn we naar harajuku geweest om de Takeshita doori en de Omotesando af te lopen. En natuurlijk hebben we ook een pak rare mensen gezien ^^
Daarna zijn we nog naar de kaitenzushi in shinagawa gegaan. Tijdens het eten ging plots een sirene af. Er was brand op de 2e verdieping (wij zaten op de 2e verdieping!) maar we moesten ons geen zorgen maken.... Het was een vergissing ofzo. ’t Schijnt. Ik moet wel zeggen als er zo 15 minuten lang een sirene afgaat die zegt HET BRANDT HET BRANDT. OP DE TWEEDE VERDIEPING. HET BRANDT!!!!!! Dat dat toch een beetje angstaanjagend is……………
Uiteindelijk is ook alles goed afgelopen en hebben we geen brand geroken of gezien.
Maandag ben ik naar school geweest en na school direct terug naar Tokyo. Dan zijn we naar Shibuya geweest en gegeten in Shinjuku. Uiteindelijk ook nog een uurtje karaoke binnengegaan want naar Tokyo komen en geen karaoke doen dat kan toch werkelijk niet….. Dinsdag zelfde scenario : eerst school dan terug de trein op naar Tokyo. Leen en ik zijn dan met ons tweetjes gaan winkelen in Tokyu Hands (Shinjuku) en Sunshine City (Ikebukuro). En het algemeen besluit van deze 4daagse is dat Tokyo echt wel een shoppingparadijs is. Ajajajaj. :-)
Vandaag had ik dan terug gewoon school en vanavond ga ik naar Priscilla (Hong Kong geboren, Australië opgegroeid) haar verjaardagsfeestje. Ze wordt 20 en in Japan is dat volwassen, dus dat moet passend gevierd worden. In dit geval met een verrassingsfeestje. Ze vroeg daarstraks tijdens de les of we vanavond niet wouden gaan eten met haar, voor haar verjaardag, maar we moesten doen alsof we vanavond al iets gepland hebben ^^ en dus moesten we haar teleurstellen haha. Ik ben benieuwd naar haar gezicht vanavond als ze ons daar allemaal verzameld voor háár verjaardag ziet :-)
Anyway, nu ik nog een beetje tijd heb, ga ik wat foto’s uploaden en huiswerk maken. Tot de volgende!!!!!
Dorien
Vrijdag vanaf 16u verzamelden we bij Ryotaro thuis, om met iedereen van onze circle/saakuru voorbereidselen voor het univ festival te treffen. Zoete aardappelen schillen, stukjes snijden, koken, aardappelpuree maken (maar de zoete versie) en dan bolletjes draaien. Daar hebben we ons de hele avond tot een uur of 12 mee beziggehouden. Dan ging iedereen naar huis, want we werden zaterdag om 8u 's morgens al op de unief verwacht, om ons stalletje in orde te maken en al banaan te beginnen maken.
Ons verkoopsstandje had dus twee dingen. In het japans : BANAAN en IMOON. Banaan is in het nederlands gewoon banaan, maar in het japans staat dat voor een vietnamese lekkernij. Een stukje banaan gewikkeld in een bladertje deegwaren (ik kan het niet beter uitleggen) dat dan in een soort van frietvet gebakken wordt, tot het eruit ziet als een klein loempia’tje maar dan geen loempiagroenten en kip maar banaan in. Daar dan ijs over en chocoladesaus en klaar is kees. Ongelooflijk lekker. Echt niet te doen. Mmmmm. Ik heb zaterdag-zondag-maandag mijn portie banaan wel binnen gehad ^^ :D
En IMOON is dus die bolletjes aardappelpuree die in een soort van witte saus (?) gedompeld worden om dan ook in frietvet gebakken te worden. Het lijkt wat op onze bolletjes-kroketten maar alleen smaken ze zoeter. Dat is ook een soort van lekkernij, en ik heb dus ook mijn portie aardappelen op.
Naast het 3dagen verkopen van deze twee lekkernijen, hebben we ook gewoon pret gemaakt, andere mensen leren kennen, andere lekkernijen gegeten, nog betere vriendjes gemaakt met de mensen die al vriendjes waren, en gedronken en gegeten en gedronken en gefeest etc etc. Na deze 3 dagen waren we dan ook allemaal doodop. Dinsdag was er nog een opruimdag, en dus ook geen school, maar de buitenlandse studenten hadden wel Japanse vakken. Jammer maar helaas ben ik de maandagavond ziek geworden, ik had 38.8 graden koorts. De afterparty & opruim is dus aan mij voorbijgegaan.
2 dagen goed rusten en wat pilletjes slikken hebben mij gauw beter gemaakt. Woensdagnamiddag en donderdag ben ik al gewoon naar de les geweest en het verder rustig gehouden.
Vrijdag ook naar de les en ’s avonds naar Tokyo wat gaan winkelen op mijn eentje. De bedoeling was oorspronkelijk dat ik met Leen zou gaan winkelen ofzo, maar het internet op haar hotel werkte niet mee en aangezien de Belgische gsm’s niet werken in Japan konden we elkaar niet bereiken.
We hebben dan vrijdagavond via internet uiteindelijk wel nog afgesproken voor zaterdag. Zaterdag zijn we eerst naar Ginza geweest. Ik was er zelf ook nog nooit geweest, dus dat was erg leuk. Er is een winkeltje “Manneken” genaamd, met Belgische warme wafels. Omdat ik vond (en Leen en Pieter gingen akkoord) dat we toch een keer Japanse Belgische wafels moesten gegeten hebben, hebben we een half uur ofzo staan aanschuiven (jaja de wafels zijn very populair) en uiteindelijk genoten van een lekkere wafel. Het smaakt anders als die in België maar de smaak komt toch aardig in de buurt :-) Ginza is trouwens het district in Tokyo met alle dure winkels en rijke mensen etc. Zoals ik al zei, was ik er nog nooit geweest en ik moest toch wel effe slikken toen ik na 2 weken in de middle of nowhere Saitama, uit de metro in de straten van Ginza kwam. Mooie staaltjes architectuur gecombineerd met chique mensen en mooie/dure winkels.
Daarna zijn we wat gaan winkelen en heb ik nog Belgische nylonkousen gevonden… Uiteindelijk hebben we de dag afgesloten met een bezoekje aan roppongi hills, het 53 verdiepingen-hoge gebouw. Met een night view over Tokyo. Ik was daar al eens geweest, maar ik vond het niet erg om nog eens mee te gaan, want het uitzicht is en blijft adembenemend.
Zondag had ik terug afgesproken met Leen en Pieter, dan zijn we naar harajuku geweest om de Takeshita doori en de Omotesando af te lopen. En natuurlijk hebben we ook een pak rare mensen gezien ^^
Daarna zijn we nog naar de kaitenzushi in shinagawa gegaan. Tijdens het eten ging plots een sirene af. Er was brand op de 2e verdieping (wij zaten op de 2e verdieping!) maar we moesten ons geen zorgen maken.... Het was een vergissing ofzo. ’t Schijnt. Ik moet wel zeggen als er zo 15 minuten lang een sirene afgaat die zegt HET BRANDT HET BRANDT. OP DE TWEEDE VERDIEPING. HET BRANDT!!!!!! Dat dat toch een beetje angstaanjagend is……………
Uiteindelijk is ook alles goed afgelopen en hebben we geen brand geroken of gezien.
Maandag ben ik naar school geweest en na school direct terug naar Tokyo. Dan zijn we naar Shibuya geweest en gegeten in Shinjuku. Uiteindelijk ook nog een uurtje karaoke binnengegaan want naar Tokyo komen en geen karaoke doen dat kan toch werkelijk niet….. Dinsdag zelfde scenario : eerst school dan terug de trein op naar Tokyo. Leen en ik zijn dan met ons tweetjes gaan winkelen in Tokyu Hands (Shinjuku) en Sunshine City (Ikebukuro). En het algemeen besluit van deze 4daagse is dat Tokyo echt wel een shoppingparadijs is. Ajajajaj. :-)
Vandaag had ik dan terug gewoon school en vanavond ga ik naar Priscilla (Hong Kong geboren, Australië opgegroeid) haar verjaardagsfeestje. Ze wordt 20 en in Japan is dat volwassen, dus dat moet passend gevierd worden. In dit geval met een verrassingsfeestje. Ze vroeg daarstraks tijdens de les of we vanavond niet wouden gaan eten met haar, voor haar verjaardag, maar we moesten doen alsof we vanavond al iets gepland hebben ^^ en dus moesten we haar teleurstellen haha. Ik ben benieuwd naar haar gezicht vanavond als ze ons daar allemaal verzameld voor háár verjaardag ziet :-)
Anyway, nu ik nog een beetje tijd heb, ga ik wat foto’s uploaden en huiswerk maken. Tot de volgende!!!!!
Dorien
Subscribe to:
Posts (Atom)
Subscribe
Posts
All Comments
